Puck van Heel Gerardus (Puck) van Heel (Rotterdam, 21 januari 1904 – aldaar, 18 december 1984) was een Nederlands voetballer, die van 1923 tot 1940 in het eerste elftal van Feyenoord actief was. De technisch begaafde middenvelder Van Heel geldt als één van de beste voetballers die Nederland in de periode voor de oorlog wist te produceren. De linksbenige Van Heel speelde 322 competitiewedstrijden voor Feyenoord, waarin hij 43 goals maakte, en was betrokken bij alle grote Feyenoord successen van voor de oorlog (vier landskampioenschappen en twee KNVB-bekers). Hij was jarenlang aanvoerder van het eerste elftal en groeide uit tot het sportieve boegbeeld van de club. Het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat het juist Van Heel was, aan wie op 16 september 1935 de eer werd gegund om de eerste paal van het nieuw te bouwen Stadion Feijenoord te slaan. Hij was ook een van de 11 Feyenoord-spelers, (Adri van Male, Pleun de Groot, Joop van der Heide, Bas Paauwe, Gerard Kuppen, Jan Linssen, Piet Smits, Manus Vrauwdeunt, Leen Vente, Piet Kantebeen) die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd met het Belgische Beerschot het nieuwe stadion inwijdden. Gadegeslagen door 37.825 toeschouwers werd het 5-2 voor Feyenoord in de stromende regen.
Programma Feyenoord – Beerschot 1937-1987
Puck van Heel kwam 64 keer uit voor het Nederlands elftal en was daarmee tot eind jaren zeventig Nederlands recordinternational. Zijn debuut voor Oranje maakte hij op 29 maart 1925 in het met 2-1 gewonnen duel tegen Duitsland. Zijn laatste interland speelde Van Heel, 34-jaar inmiddels, op 23 oktober 1938 tegen Denemarken. Hij scoorde als international geen doelpunten. De stad Rotterdam heeft hem in 1979 de Wolfert van Borselenpenning toegekend.
Miss Blanche plaatje Puck van Heel jaren 30